Οι δυο αντιθετικές εικόνες της Κορίνας.

Η  Κορίνα είναι στο τελευταίο έτος των σπουδών της. Αγαπά την Σχολή της, είχε πάντοτε καλές επιδόσεις και ταυτόχρονα της άρεσε να ασχολείται και με ένα σωρό άλλα: ξένες γλώσσες, χορός και πολλή γυμναστική. Ήθελε από μικρή να έχει ένα καλογυμνασμένο σώμα, ένδειξη υγείας , πειθαρχίας και ομορφιάς. Ο χρόνος της είναι πάντα οργανωμένος σαν καλοκουρδισμένο ρολόι, δεν γίνεται αλλιώς να βρούνε χώρο να χωρέσουν όλες οι δραστηριότητες που θέλει να κάνει μέσα σε μια μέρα. Την περίοδο αυτή είναι, ωστόσο, προσηλωμένη σχεδόν αποκλειστικά στη μελέτη. Ετοιμάζεται για το πτυχίο της , και στη συνέχεια έχει ήδη βρει το μεταπτυχιακό που θα κάνει στο εξωτερικό.

Οι σπουδές στο εξωτερικό θα είναι, σίγουρα, μια σημαντική αλλαγή για εκείνη, αλλά δεν φοβάται. Όπως έχει βρει τον τρόπο να κρατά μέχρι τώρα τη ζωή της σε μια τάξη και να νιώθει ασφάλεια με τη σχολή, τους φίλους και τα ενδιαφέροντά της, έτσι ακριβώς θα τα καταφέρει και στη συνέχεια.

Είναι ωραία αυτή η αίσθηση της απόλυτα ισορροπημένης διαχείρισης των καταστάσεων της ζωής, σκέφτεται η Κορίνα, σε κάνει να νιώθεις δυνατή. Και κάθε τόσο επαναφέρει τη διατύπωση στη σκέψη της, για να μην την ξεχάσει. Τους τελευταίους μήνες, δεν ξέρει τι της συμβαίνει και κάποιες φορές, όταν γυρίζει το βράδυ στο σπίτι, καταλήγει να τρώει τόσο πολύ, που αρχίζει να πονά, χωρίς να μπορεί ούτε και τότε να σταματήσει. Δεν της ταιριάζουν καθόλου τέτοιες συμπεριφορές, δείχνουν ότι δεν μπορεί να ορίσει τον εαυτό της και ντρέπεται. Ντρέπεται και για το σώμα της, έτσι τεράστιο που το νιώθει ξαφνικά, μόλις φάει πολύ. Πώς γίνεται τη μια στιγμή να νομίζω ότι διατηρώ ακόμα τον γνώριμό μου έλεγχο και ότι μάλλον συνεχίζω να είμαι υγιής και γυμνασμένη, και μόλις γίνει αυτό με το υπερβολικό φαγητό, να αισθάνομαι τεράστια, απωθητική και ντροπιασμένη, αναρωτιέται η Κορίνα τον τελευταίο καιρό. Αν μπορούσε να ζωγραφίσει τα όσα αντιφατικά νιώθει για το φαγητό και το σώμα της, το αποτέλεσμα θα φάνταζε ίσως παράδοξο και αστείο στα μάτια των άλλων. Για την ίδια είναι όμως πλέον η αγωνιώδης και στενάχωρη πραγματικότητά της.  

Η Κορίνα ήταν πάντα η ψυχή της φοιτητικής παρέας, αλλά οι φίλες της παρατηρούν το τελευταίο διάστημα τη σταδιακή αποστασιοποίησή της. Την αποδίδουν στις απαιτήσεις του διαβάσματος για την τελευταία εξεταστική και το πτυχίο. Ίσως να την ξεκουνήσει το πάρτι που θα κάνουμε για τα γενέθλια του Γιώργου, σκέφτονται.

Η Κορίνα νιώθει ευδιάθετη για το σημερινό κάλεσμα στο πάρτι κι ας μη συμμετείχε φέτος στην προετοιμασία του. Θέλει να είναι όμορφη. Δοκιμάζει μπροστά στον καθρέφτη ρούχα, το ένα μετά το άλλο, και κανένα δεν της αρέσει. Νιώθει πως όλα την στενεύουν και ασφυκτιά. Η ντροπή για το σώμα της την παραλύει. Με δυσκολία φέρνει στο νου της τους φίλους της και το πόσο καλά περνάνε στην παρέα , κλείνει την πόρτα βιαστικά και κατηφορίζει στον δρόμο.

Μπαίνει με σχετική αμηχανία στο σπίτι του Γιώργου, όπου γίνεται το πάρτι τους. Στα πρώτα γέλια και καλωσορίσματα δείχνει να ξεχνιέται. Οι πίτσες όμως που παραγγέλνουν, όπως και τα αστεία των φίλων για τα κιλά που πρέπει να χάσουν, καθώς το καλοκαίρι είναι πια τόσο κοντά, την βαραίνουν.

Αποφασίζει να φύγει νωρίτερα από τους άλλους και γυρίζει στο σπίτι της συννεφιασμένη. Γιατί αφήνει έτσι τον εαυτό της, ακυβέρνητο καράβι στο έλεος της όρεξης της για φαγητό, που όλο και πιο συχνά δεν έχει μέτρο; Εκείνη τα χειριζόταν όλα τόσο σωστά και με πρόγραμμα, τι έγινε ξαφνικά και άλλαξε; Κλαίει σαν μικρό παιδάκι … Το κλάμα τής φέρνει αναμνήσεις και από κάποιες άλλες στιγμές που είχε νιώσει τόσο αδύναμη όπως τώρα. Τότε όμως την απασχολούσαν σοβαρά γεγονότα και απώλειες. Τώρα όλα μοιάζουν τόσο ομαλά.

Ίσως τελικά, εάν μοιραζόταν τα συναισθήματά της με κάποιον, θα την βοηθούσε και θα ανακουφιζόταν λίγο. Αύριο κιόλας. Με τη μαμά της; Με την πιο κοντινή της φίλη; Θα την άκουγαν άραγε; Θα την καταλάβαιναν; Δεν ξέρει και μπερδεύεται, το παίρνει πίσω, δεν είναι καθόλου εύκολο να μιλήσεις σε κάποιον όταν δεν νιώθεις καλά. Η κούραση της μέρας νικά την Κορίνα και αποκοιμιέται. Αύριο θα έχει και πάλι την ευκαιρία να το ξανασκεφτεί.

*Την ιστορία της Κορίνας συνέθεσε, με μια εικόνα και με τα λόγια που την αφηγούνται, η ομάδα της Νέας Διάθεσης.